رایانش ابری نوعی از پردازش است که طبق آن پردازش اطلاعات به جای این که روی CPU ی کامپیوتر شما انجام شود، روی CPU های سرور های اینترنت انجام می شود. یعنی شما از طریق اینترنت می توانید با کامپیوتر ضعیف یا قدیمی‌تان نرم افزار های سنگینی را مثل بلندر یا برخی بازی ها را انجام دهید. یا مثلا برای ذخیره‌ی اطلاعاتتان به جای استفاده از هارد دیسک کامپیوترتان ، از هارد دیسک های سرورها استفاده کنید. مثلا سرویس گوگل داکس نمونه‌ای از رایانش ابری است. یک نرم افزار همانند اوپن آفیس در اینترنت قرار دارد که برای پردازش از CPU ی کامپیوتر شما استفاده نمی کند (بلکه از CPU ی سرور های گوگل استفاده می کند) و شما برای ذخیره‌ی اطلاعاتتان از هارد دیسک های سرور های گوگل استفاده می کنید و نه از هارد دیسک کامپیوتر خودتان. پس طبیعتا به هارد قوی یا CPU ی قوی احتیاجی نیست. یا مثلا برنامه‌ی فوتوشاپ  آنلاین.

- برای کسب اطلاعات بیشتر دراین مورد میتوانید به صفحه "درباره رایانش ابری در دانشنامه ویکی پدیا" مراجعه نمائید .

حماقتی به نام رایانش ابری

موضوع اولش به نظر ساده و خوب می آید. چرا رایانش ابری باید بد باشد؟ چیز بدی که ندارد؟ مثلا من که یک نت بوک ضعیف دارم برایم مشکلی پیش نمی آورد. خیلی هم خوب است. ولی داستان از آن جا شروع می شود که بحث امنیت پیش می آید.

تصور کنید که شما می خواهید تعدادی از فیلم ها و عکس های خانوادگی و شخصیتان را روی کامپیوتر خود ذخیره کنید. در طرح رایانش ابری ،‌ شما این تصاویر یا فیلم ها را روی سرور های اینترنت آپلود می کنید و هر وقت که بخواهید می توانید آن ها را ببینید و یا پاک کنید. ولی چه تضمینی وجود دارد که کس دیگری اطلاعات شما را نبیند؟ یا فرض کنید داستان مثل فیلم های اکشن سینما شود. قهرمان داستان از یک شخصیت سیاسی در حال یک جنایت بزرگ فیلم برداری می کند و از قضا آن شخصیت سیاسی هم متوجه قضیه می شود و قهرمان داستان را دنبال می کند تا فیلم را پاک کرده و آن فرد را بکشد. حالا اگر این قهرمان داستان برای ذخیره‌ی فیلم از هارد دیسک های سرورها یا همان رایانش ابری خودمان استفاده کند ، اتفاقی می افتد که کار شخصیت سیاسی را خیلی راحت می کند. فیلم مربوطه به راحتی برای همیشه از روی سرور پاک می شود و باقی ماجرا.

حالا موضوع را خیلی هم نپیچانیم. فرض می کنیم سرور ها برای یک لحظه به دلیل یک مشکل خاص ، خراب شوند و همه‌ی اطلاعات بر باد فنا روند (مثل بلایی که سر مایکروسافت آمد) ، چه کسی جواب گو خواهد بود؟ اگر سرور ها ویروسی شوند؟ یا به دلیل یک مشکل برقی همگی در آتش بسوزند؟ یا برق قطع شود؟ یا حتی یک موشک یک راست وسط سرور ها جا خوش کند و همه را نابود کند؟ چه می شود؟!

بعضی ها فکر می کنند رایانش ابری چه بخواهیم و چه نخواهیم ایجاد خواهد شد چون هر چه بشر پیش رفت کند ، به سمت رایانش ابری کشیده می شود ولی اشتباه می کنند. رایانش ابری قضیه‌ی جنگ بین نت بوک و تبلت نیست که چه بخواهیم و چه نخواهیم تبلت پیروز شود. رایانش ابری نتیجه‌ی ضعیف بودن پردازنده های کامپیوتر های معمولیست که متخصصان را به این فکر می اندازد تا راهی درست کنند تا این ضعف محسوس نباشد و بی تاثیر باشد. شاید هم راهی برای انحصاری کردن فناوری می جویند. (خدا را چه دیدی؟!)

ولی رایانش ابری طرحیست که از آغاز ، شکست خورده بوده است. چرا که با پیش رفت دانش و فناوری بشر ، CPU های قدرتمند تر و هارد های با فضای بزرگ تر با قیمت ارزان تر ساخته می شوند و دیگر احتیاجی به رایانش ابری نخواهد بود.

ریچارد استالمن هم این حرف را تایید می کند و رایانش ابری را احمقانه می داند. این واقعا یک حقیقت است. مردم باید به سویی بروند که از انحصار خارج شوند. نه این که تازه به بند انحصار در آیند. و رایانش ابری هم نوعیست از انحصار.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: